Текст песни Έλληνες καραγωγείς

Αργά, κατά το μεσημέρι, όταν πουλήσουν στο παζάρι
τα προϊόντα τους - λαχανικά, σταφύλια, αχλάδια -,
γυρίζουν με τα κάρα τους απ' τον παραθαλάσσιο δρόμο
προς τα μικρά τους κτήματα, τα μακρινά,
κάθιδροι, αυτοί και τ' άλογά τους,
με τα χαρτονομίσματα δεμένα στο μαντίλι τους
και με τα κέρματα να κουδουνίζουνε στις τσέπες τους,
ανόητοι, τσακισμένοι, σχεδόν άγριοι,
με το θυμό μιας άγνωστης αργοπορίας κι αδικίας,
με τα τσουλούφια των σκληρών μαλλιών τους όλο σκόνη και ιδρώτα
χτισμένα κάτω απ' το κασκέτο τους...
Όμως, σαν στρίψουνε τη δημοσιά, σαν ανταμώσουν
την πρώτη ερημική αμμουδιά, ξεζεύουν τ' άλογα τους,
γδύνονται βιαστικά, πετούν τα ρούχα τους στις πέτρεςYiannis Ritsos - Έλληνες καραγωγείς - http://ru.motolyrics.com/yiannis-ritsos/_4978243-lyrics.html
και μπαίνουνε στη θάλασσα να πλύνουν τ' άλογα τους.
Και τότε, μουσκεμένοι, ολόγυμνοι κι ολόχρυσοι, άνθρωποι κι άλογα,
αστράφτουν μες στον ήλιο με μια υψηλήν ευγένεια
εργατικοί και παντοδύναμοι, σάμπως να βγήκαν
μες από τους πανάρχαιους μύθους...
Ὁ μικρότερος καραγωγέας,
μόλις δεκαοχτώ χρονώ, στίλβοντας όλος μες στο μεσημέρι,
γυμνός, καβάλα στ' άλογό του, κάλπασε πέρα στη θάλασσα,
ενώ ένα σύννεφο λευκό σημάδευε τον ίσκιο του μες στο γαλάζιο...
Και στην ακρογιαλιά, τα κάρα, ολόχρυσα κι αυτά,
έλαμπαν μες στις κυκλικές ανταύγειες των τροχών τους
σαν ένδοξα άρματα από τους αρχαίους ελληνικούς αγώνες,
που εδώ σταμάτησαν και που από δω πάλι θα ξανάρχιζαν...