Текст песни Gnorizomaste

Γνωριζόμαστε με μια ματιά στα μάτια
περπατήσαμε σε αλλα μονοπάτια απ' αυτούς
δεν με νοιάζουνε τα υλικά αγαθά τους μ ακους,
να ακους αληθινούς ηχους όπως αυτούς με στίχους λεπίδες ύψους ουρανοξύστη
με πιστη που τους απιστους πίσω θα αφήσει
και οποιος θέλει να μιλήσει ας μιλήσει
έχω βρει τη λύση που θα διαλύσει ψέμμα και την κρίση που μας φτιάξανε
για να διδάξουνε τα σκοτεινά τους σχέδια
στις νέες γενιές είναι έγκλημα
από αμέλεια η από δόλο, όπως και να χει το μυαλό μου ξεχωρίζει
γιατί βγήκε απ το δρόμο ωμο,
το στυλ φορτώνω στον ωμο μου
και πυροδοτώ το λόγο με συγκέντρωση απόλυτη στο στόχο
να ανοίξω τα ματια στο όχλο που τυφλά περπατάει
και ανεβαίνει το λόφο δίχως να κοιτάει
δίχως να έχει ένα λόγο... βάλε το μυαλό σου να σκεφτεί ώρες
τον τρόπο με γνωρίζεις
αν βλέπεις κάτι στα λόγια μου ότι νοιώθω
έχω πόθο να λέω αλήθειες κόντρα σε κάθε ραψωδό αδερφό μου νόθο
δίνω πόνο εκπροσωπώ το αληθινό
και ότι αρχίζεις τελειώνω
γιατί δηλώνω πως χώνω όχι για μόδα αλλα για να ξυπνήσω μυαλά
απ τον τυφώνα που σαρώνει την αστική μάζα
εδώ και χρονια με σκοτεινά κόλπα
λέξη σα φλόγα που δεν σβήνει μέσα από το ραπ καμίνι νοητική παρέλαση μέσα στη λήθη
που σε τραβάει στον πάτο σαν τη δίνη
και ποιος όρθιος θα μείνει
κενή κάθε ανθρώπινη μνήμη ώστε να σβήνει ότι δεν θέλουν να θυμάται από το παρελθόν
και εσύ θα γίνεις προϊόν σαν τα αλλα ρομπότTexnourgos - Gnorizomaste - http://ru.motolyrics.com/texnourgos/gnorizomaste-lyrics.html
φωνές χιλιάδες πάνε κόντρα σε ένα σάπιο ντεκόρ
με το μικρόφωνο στο ον δηλώνω πάντα παρών γνωριζόμαστε με μια ματια όσοι μοιάζουμε
γνωριζόμαστε γιατί ποτε δεν αλλάζουμε
γνωριζόμαστε και ας μη μιλήσαμε ποτε
γνωριζόμαστε γιατί το μυαλό μας κοιτάει, τυφλέ έχω τα ματια μου ανοιχτά όπου κι αν περπατάω
είδα τόσα πολλά που μονος μου παραμιλάω
πετάω στις σκέψεις μου ψηλά
νοιώσε τις λέξεις μου κιλά χαρτιά από μικρά παιδιά γεμίσαμε μέσα στο ραπ
μεγαλώσαμε πια μα ακόμα γράφω
ακόμα δρόμος βγαίνει απ το στόμα
κάθε εικόνα περιγράφω την πραγματικότητα και μοιάζω με ζωγράφο κλασσικό
αστικό χτύπημα μηνύματα μοιράζω
υποσυνείδητα, κόντρα στη συνομωσία
που δεν είναι θεωρία το μυαλό μου γυρνάει κι ας μην πήρα παιδεία απ τα σχολεια στην ελλάδα
γράφω ρίμες ντόπες πάντα
και αυτή η γαμημένη ζαλάδα μες το μυαλό μου
πάντα όταν ξυπνάω άλλη μια μέρα περνάει γερνάω μαθαίνω πονάω κι όμως προχωράω
δεν πεθαίνει η έμπνευση
ανέλκυση πραγμάτων από το βυθό
μυαλό σε λαβυρινθους πτωμάτων πρέπει να βγω από εδώ έτσι το βλέπω οποτε γράφω
και απέχω από κάθε μαζική εκδήλωση
η τέχνη μου πάντα σε ύφεση
αντίδραση με δράση, μοιάζει ίωση κολλητική δεν υπηρέτησα ποτε καμια πολιτική
είμαι περήφανος για αυτή την αγωγή που πήρα
από οικογένεια δασκάλων σε μετερίζι άλλων κύκλων φαύλων
και αν με νοιώθεις θα μοιάζουμε μάλλον γνωριζόμαστε με μια ματια όσοι μοιάζουμε
γνωριζόμαστε γιατί ποτε δεν αλλάζουμε
γνωριζόμαστε και ας μη μιλήσαμε ποτε
γνωριζόμαστε γιατί το μυαλό μας κοιτάει, τυφλέ