Karel Kryl - Morituri te salutant
Cesta je prach
 a štěrk
 a udusaná hlína
 a šedé šmouhy
 kreslí do vlasů
 a z hvězdných drah
 má šperk
 co kamením se spíná
 a pírka touhy
 z křídel Pegasů Cesta je bič
 Je zlá
 jak pouliční dáma
 Má v ruce štítky
 v pase staniol
 a z očí chtíč jí plá
 když háže do neznáma
 dvě křehké snítky
 rudých gladiol Seržante písek je bílý
 jak paže Daniely
 Počkejte chvíli! Mé oči uviděly
 tu strašně dávnou
 vteřinu zapomnění
 Seržante! Mávnou
 a budem zasvěceni
 Morituri te salutant
 Morituri te salutant Tou cestou dál
 jsem šelKarel Kryl - Morituri te salutant - http://ru.motolyrics.com/karel-kryl/morituri-te-salutant-lyrics-german-translation.html
 kde na zemi se zmítá
 a písek víří
 křídlo holubí
 a marš mi hrál
 zvuk děl
 co uklidnění skýtá
 a zvedá chmýří
 které zahubí Cesta je tér a prach
 a udusaná hlína
 mosazná včelka
 od vlkodlaka
 rezavý kvér
 - můj brach
 a sto let stará špína
 a děsně velká
 bílá oblaka Seržante
 písek je bílý
 jak paže Daniely
 Počkejte chvíli!
 Mé oči uviděly
 tu strašně dávnou
 vteřinu zapomnění
 Seržante! Mávnou
 a budem zasvěceni
 Morituri te salutant
 Morituri te salutant
Karel Kryl - Morituri te salutant (Немецкий перевод)
Der Weg ist Staub
 und Kies
 und festgestampfte Erde
 er zeichnet graue
 Strähnen uns ins Haar
 und Sternenstaub
 blitzt auf
 inmitten grauer Steine
 vom Pegasus
 der Sehnsucht weißer Flaum
Der Weg ist hart
 und herb
 wie eine Straßendirne
 hat Schilder in der Hand
 am Gürtel Stanniol
 in ihren Augen brennt die Gier
 wenn sie ins Ungewisse
 zwei spröde Stängel wirft
 von roten Gladiolen
Sergeant, der Kies ist so weiß
 wie Danielas Arme
 So warte eine kurze Zeit!
Vor meinen Augen steht
 die schrecklich ferne
 Sekunde des Vergessens
 Sergeant! Sie winken,
 wir empfangen unsere Weihe
 Morituri te salutant
 Morituri te salutant
Ich zieh den Weg
 der sichKarel Kryl - Morituri te salutant - http://ru.motolyrics.com/karel-kryl/morituri-te-salutant-lyrics-german-translation.html
 über die Erde windet
 der Taube Flügel
 wirbeln auf den Sand
 und einen Marsch spielt mir
 der Donner der Kanonen
 er gluckert sanft
 und hebt die Federn auf
 die nun verwehen
Der Weg ist Teer und Staub
 und festgetretene Erde
 von einem Werwolf
 eine Messingbiene
 ein rostiges Gewehr
 ist mein Gefährte
 und Dreck aus hundert Jahren
 und das Wolkenmeer
 so furchtbar weiß
Sergeant,
 der Kies ist so weiß
 wie Danielas Arme
 So warte eine kurze Zeit!
 Vor meinen Augen steht
 die schrecklich ferne
 Sekunde des Vergessens
 Sergeant! Sie winken,
 wir empfangen unsere Weihe
 Morituri te salutant
 Morituri te salutant
