Awkward I

awkward i is het geesteskind van liedjesschrijver Djurre de Haan, tot nu toe bij een groter publiek vooral bekend als bassist van Alamo Race Track. Feitelijk is Djurre als singer-songwriter toch al sinds 2000 bezig met zijn eigen muziek. Zo stond hij in 2006 al in de finale van de Grote Prijs van Nederland en op EuroSonic en trad hij al veelvuldig op in heel het land. In de loop der jaren zijn er een aantal ep’s verschenen, maar tot een volledig album was het tot dusver nog niet gekomen. Tot nu toe dan. “Het is een plaat geworden waarop denk ik sporen te zien zijn van een bewustwordingsproces van mezelf als iemand die muziek en tekst maakt, als kunstenaar, als muzikant. Kennelijk heb ik het idee dat ondanks dat bewustzijn en hoe prettig dat is er nog van alles aan de hand kan zijn, maar wat me ontschiet,” aldus Djurre de Haan. Ongeveer een jaar geleden is een voorzichtig begin gemaakt met de opnames voor de debuutplaat. Samen met Diederik Nomden (ex-Johan, ex-Daryll-Ann) begon Djurre liedjes op te nemen. Gewoon vanuit huis, zonder haast of enige verwachtingen. Deze werkwijze werkte uitstekend voor het duo. De eerste demo’s klonken al dusdanig veelbelovend dat ze wat liedjes zijn gaan rondsturen. Naar platenlabels, naar showcase-festivals, puur om te kijken wat de buitenwereld zou vinden van hun werk tot dan toe. Tot hun grote verassing werd awkward i naar aanleiding van die eerste schetsen al uitgenodigd voor Nederlands belangrijkste talentenfestival EuroSonic in januari van dit jaar en voor twee van ’s werelds belangrijkste muziekbeurzen voor upcoming acts: South by Southwest (Austin, Texas, maart) en het Canadese equivalent North by Northeast (Toronto, juni). In oktober staat een volgende belangrijke showcase op het programma: CMJ (New York, oktober 2009). Geen festivals waar je zomaar binnen komt wandelen en een duidelijk teken dat er een bijzonder debuut zit aan te komen. Kortom: de verwachtingen voor de plaat zijn in de loop van dit jaar ineens naar grote hoogten gestegen. Halverwege september komt dat debuut -I really should whisper- dan officieel uit op Excelsior Recordings. De muziek heeft z’n wortels in de folk, zij het met modernere en meer diverse arrangementen. Het is een persoonlijk en intens album geworden dat barst van de muzikale en tekstuele juweeltjes. Subtiele liedjes, waarbij je hoort dat ze met liefde en beleid in elkaar gezet zijn. Djurre: “De plaat heet I really should whisper en daar spreekt een soort menselijke voorzichtigheid uit met betrekking tot allerlei dingen waar je over kunt nadenken en een mening over kunt vormen.” Liedjes over liefde, dood en geweten en de onzekerheid en het ongemak die deze drie thema’s met zich meebrengen. Het najaar van 2009 staat voor awkward i vooral in het teken van veel optreden. Niet alleen op CMJ in New York, maar ook als vast voorprogramma bij de aanstaande tours van Coparck en El Pino & The Volunteers. Dat awkward i al wat jaren meeloopt heeft ervoor gezorgd dat hij een grote groep muzikale vrienden heeft waar hij uit kan putten voor zijn live-band. awkward i zal dus niet met één vaste band gaan spelen, maar met een wisselende en altijd verassende bandbezetting. Behalve Djurre (mandoline, gitaar, vocalen) kun je onder ander Diederik Nomden (toetsen, percussie, gitaar, vocalen), Jelte van Andel (Ghost Trucker), Susanne Linssen (Hospital Bombers), Len Lucieer (Alamo Race Track), David Corel (ex-Johan, ex-Alamo Race Track), Bo Koek (Kopna Kopna) op het podium verwachten. Dit gaat ervoor zorgen dat ieder optreden weer uniek en bijzonder is, wat perfect aansluit bij I really should whisper. Fluister het voort, awkward i komt eraan… ENGLISH: awkward i is the musical umbrella of Djurre de Haan. De Haan grew up in the northern parts of Holland. In the city of Groningen De Haan recorded his music in his bathroom, and other damp small spaces, for some five or six years. When the confines of the bathroom proved to be too small, he used an empty garage instead. The natural reverb that sugarcoated this environment made De Haan want to start experimenting with the landscape for his music. Like the bathroom, Groningen, although a vibrant and energetic college town, gradually felt more like a forest robbed of all its secrets. De Haan tried to escape the obstructing familiarity by moving first to rural Pennsylvania, and next to similar surroundings in Michigan. Ironically, he ended up, again, in Holland, Michigan. The years in the US proved to be very determining, seeing that they gave De Haan an opportunity to explore the English language thoroughly. De Haan had always been looking for stories in history and in whatever types of texts he could find, studying literature, wherever he was. Looking back on it now, De Haan realizes that this was “always with the intention of recycling things into my music, not my degree.” Again like bathrooms and cities without secrets, De Haan decided that studying language and literature at university was just a tool on the road to somewhere else, not some final destination. He moved to Amsterdam and started looking for, and finding, all sorts of musicians. Four of them were in a band called Alamo Race Track (Excelsior Recordings, Fargo, Minty Fresh). A lot of musical cross-fertilization was going at this time among many musicians in the Amsterdam-area, but De Haan started working most intensely with the guys from Alamo. Finally, De Haan cut all ties to his past, parental advice and academe, and decided to join Alamo Race Track in September 2007. He plunged himself into a joyride tour through large parts of Europe and the US. The sudden burst of movement and energy that resulted from being on the road for long periods of time artistically benefited awkward i. In the summer of 2008 now band-member Diederik Nomden (Redivider, Daryll-Ann, Johan, Paulusma) convinced De Haan that it was about time to record an album. During the recording sessions, cellist and bassplayer Jelte van Andel (Ghosttrucker) joined awkward i as well. Others came, went, and contributed (such as the Norwegian multi-instrumentalist Silje Nes, and Brooklyn-based songwriter Dawn Landes) but in the end Nomden, Van Andel and De Haan remained awkward i. In December 2008 Excelsior Recordings decided to release awkward i’s album “I Really Should Whisper” (September 2009). Before any deals were cut or any records were made, awkward I managed to be invited for several important showcase-festivals such as Eurosonic/Noorderslag, SWSX, and NXNE. At that time, the only thing that awkward i had to present themselves and their music to the selection committees of these festivals was their myspace